Γνωρίζοντας την Ύπνωση!

Ύπνωση = ύπνος + ώσις (ώθηση), η ώθηση προς μια κατάσταση ύπνου.

Η ύπνωση, μέσα από τα σενάρια των ταινιών του Hollywood, τα διάφορα σόου και τους θεραπευτές που θεραπεύουν με την πίστη, έχει συσχετιστεί με το παράξενο και το μυστηριώδες. Στην πραγματικότητα, όμως, η ύπνωση δεν είναι ούτε στο ελάχιστο μυστηριώδης ή υπερφυσική. Η ύπνωση στηρίζεται σε τεχνικές χαλάρωσης και είναι μια φυσιολογική κατάσταση της συνειδητότητάς μας, που βρίσκεται ανάμεσα στην πλήρη εγρήγορση, την ονειρική κατάσταση και τον ύπνο. Πολλές φορές ο άνθρωπος μπορεί να εισέλθει σε ύπνωση, στην καθημερινή του ζωή, αλλά να μην το καταλάβει γιατί το αντιλαμβάνεται σαν κάτι απόλυτα φυσικό. Η κατάσταση της ύπνωσης είναι όντως φυσιολογική για όλους τους ανθρώπους.

Η εξήγηση γιατί η ύπνωση είναι φυσιολογική κατάσταση είναι η εξής: Ο άνθρωπος κατά την διάρκεια της ζωής του μαθαίνει να κάνει κάποια πράγματα, οτιδήποτε κι αν μάθει αποθηκεύεται στο υποσυνείδητό του. Για παράδειγμα, κάποιος μαθαίνει να οδηγεί, η διαδικασία της οδήγησης αποθηκεύεται στο υποσυνείδητό του. Όταν αυτός θα ξεκινήσει να κάνει ένα ταξίδι, θα μπει στο αυτοκίνητο, θα οδηγήσει μέχρι τον αυτοκινητόδρομο και θα μπει σε μια συνεχή ροή κίνησης με κάποια σταθερή ταχύτητα, από την στιγμή αυτή ο συνειδητός του νους είναι ελεύθερος. Αυτό συμβαίνει γιατί η γνώση που απαιτείται για την οδήγηση υπάρχει στο υποσυνείδητό του, ενώ ταυτόχρονα ο συνειδητός νους αφαιρείται, επιτρέποντας στο υποσυνείδητο να γίνει πιο δραστήριο. Η οδήγηση δηλαδή είναι πια μια αυτόματη διαδικασία που ουσιαστικά ο συνειδητός νους επεμβαίνει μόνο όταν χρειάζεται (αλλαγή λωρίδας, διόδια κλπ.).

Η ύπνωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για διάφορους λόγους όπως: α) η αυτοβελτίωση, β) η θεραπεία (κλινική ύπνωση), γ) η εξερεύνηση μιας προηγούμενης ζωής (αναδρομή), δ) η αστρική προβολή (μεταφυσική ύπνωση) και ε) η πρόβλεψη του μέλλοντος ( προδρομή ή μεντιουμίστικη ύπνωση). Το πώς, λοιπόν, θα χρησιμοποιηθεί η ύπνωση εξαρτάται από το ίδιο το άτομο, τις ανάγκες του και τις εσωτερικές του ανησυχίες.

Επίσης, πρέπει να αναφερθεί ότι η ύπνωση, όταν εφαρμόζεται από έμπειρους υπνοθεραπευτές, είναι μια απόλυτα ασφαλής μέθοδος χωρίς καμία επιβλαβή επίπτωση στον οργανισμό ή στην ψυχοσύνθεση του ατόμου που υπνωτίζεται. Ο υπνοθεραπευτής δεν μπορεί να επιβάλλει στον υπνωτιζόμενο να κάνει κάτι που θεωρεί απαράδεκτο ή προσβλητικό. Δεν μπορεί, δηλαδή, να «αναγκάσει» τον υπνωτιζόμενο να παραβιάσει τις προσωπικές αξίες του, τα πρότυπα συμπεριφοράς του ή τα χρηστά ήθη και έθιμά του. Ο υπνωτιζόμενος εισέρχεται σε κατάσταση ύπνωσης εις γνώση του και μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να εξέλθει από αυτή. Ο καθένας μας, λοιπόν, χωρίς να διατρέχει κανέναν κίνδυνο μπορεί να αναζητήσει και να βιώσει την μοναδική εμπειρία που προσφέρει η κατάσταση της ύπνωσης.

Λίγα ιστορικά στοιχεία! Η ιστορία της ύπνωσης αρχίζει από την αρχαιότητα. Στην αρχαία Ελλάδα εφαρμοζόταν στα ασκληπιεία σαν μέσον θεραπείας. Εντοπίζεται, επίσης, στους αρχαίους Αιγύπτιους και στους Σαμάνους που και αυτοί τη χρησιμοποιούσαν για θεραπευτικούς σκοπούς. Αργότερα, η ύπνωση κάνει την εμφάνισή της στον μεσαίωνα γύρω στο 1700 από τον Φραντς Άντον Μέσμερ. Ο Αυστριακός γιατρός, αναγνώρισε την αρχαία αυτή θεραπεία και την ενσωμάτωσε σε μια θεωρία ζωικού μαγνητισμού. Ο Μέσμερ πίστευε ότι ένα «κοσμικό υγρό» είχε τη δυνατότητα να αποθηκεύεται σε άψυχα αντικείμενα, όπως οι μαγνήτες, και στη συνέχεια να μεταφέρεται στους ασθενείς για να τους θεραπεύει. Τελικά ο Μέσμερ εγκατέλειψε τη χρήση των μαγνητών. Θεώρησε τον εαυτό του ως μαγνήτη, μέσα από τον οποίο θα μπορούσε να διοχετευθεί μια ρευστή ζωτική δύναμη και να μεταδοθεί στους άλλους ως θεραπευτική δύναμη. Αυτό ο Μέσμερ το ονόμασε «ζωικό μαγνητισμό». Πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Μέσμερ είχε μεγάλο ποσοστό επιτυχίας και η θεωρία του έγινε ο πρόδρομος της υπνωτιστικής υποβολής. Στα μέσα του 19ου αιώνα ένας κορυφαίος γιατρός στο Λονδίνο ο Τζον Έλιοτσον (1791- 1868), χρησιμοποίησε την ύπνωση για να ανακουφίζει από τους πόνους και ανέφερε 1834 χειρουργικές επεμβάσεις που πραγματοποιήθηκαν χωρίς πόνους. Εκτός από τον Μέσμερ και τον Έλιοτσον, πολλοί γιατροί της εποχής μέχρι τον Φρόυντ, ενδιαφέρθηκαν και χρησιμοποίησαν την ύπνωση. Με την άνοδο όμως της ψυχανάλυσης στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, η ύπνωση βρέθηκε στο περιθώριο του ενδιαφέροντος. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 η ύπνωση άρχισε να γίνετε και πάλι δημοφιλής, αφού οι ερευνητές ανακάλυψαν τις ισχυρές εφαρμογές της στην ψυχοθεραπεία. Από τότε μέχρι και σήμερα η ύπνωση αναγνωρίζεται ως ένα άκρως αποτελεσματικό εργαλείο για την μεταβολή της συμπεριφοράς και την θεραπεία.

Εν συνεχεία, θα προσπαθήσω να αποσαφηνίσω το πολυσυζητημένο θέμα της ύπνωσης. Παραθέτω, λοιπόν, τις αλήθειες και τους μύθους που επικρατούν γύρω από το όνομα της ύπνωσης:

1) Μύθος: Η ύπνωση είναι μια κατάσταση, κατά την οποία ο υπνωτιζόμενος χάνει τον έλεγχο και τη θέλησή του.
Αλήθεια: Η ύπνωση είναι μια δυναμική κατάσταση ανάμεσα στην εγρήγορση και στον ύπνο.

2) Μύθος: Η ύπνωση είναι μια κατάσταση παράξενη, μεταφυσική και μυστηριώδης.
Αλήθεια: Η ύπνωση είναι μια φυσιολογική κατάσταση της συνειδητότητάς μας, που βρίσκεται ανάμεσα στην πλήρη εγρήγορση, την ονειρική κατάσταση και τον ύπνο.

3) Μύθος: Η ύπνωση είναι επικίνδυνη για την υγεία και την ψυχοσύνθεση του υπνωτιζόμενου.
Αλήθεια: Η ύπνωση είναι μια απόλυτα ασφαλής μέθοδος, η οποία δεν έχει καμία βλαβερή επίπτωση στην υγεία ή στον ψυχισμό του ατόμου που υπνωτίζεται. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι τα παραπάνω ισχύουν ΜΟΝΟ όταν η ύπνωση εφαρμόζεται από έμπειρους και καλά καταρτισμένους υπνωτιστές.

4) Μύθος: Ο υπνωτιστής, κατά την διάρκεια της ύπνωσης, μπορεί να υποβάλλει τον υπνωτιζόμενο να κάνει παράλογες και προσβλητικές πράξεις ή να πει πράγματα που δεν θέλει.
Αλήθεια: Ο υπνωτιστής, ΔΕΝ μπορεί να υποβάλλει τον υπνωτιζόμενο να κάνει κάτι που θεωρεί απαράδεκτο ή προσβλητικό. ΔΕΝ μπορεί δηλαδή, να «αναγκάσει» τον υπνωτιζόμενο να παραβιάσει τις προσωπικές του αξίες, τα πρότυπα συμπεριφοράς του ή τα χρηστά ήθη και έθιμά του.

5) Μύθος: Ένας καλός υπνωτιστής μπορεί να υπνωτίσει κάποιον, ακόμα και χωρίς την θέλησή του.
Αλήθεια: Κανένας υπνωτιστής ΔΕΝ μπορεί να υπνωτίσει κάποιον παρά την θέλησή του. Ο υπνωτιζόμενος εισέρχεται σε κατάσταση ύπνωσης εις γνώση του και μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να εξέλθει από αυτή.

6) Μύθος: Η ύπνωση/υπνοθεραπεία μπορεί να παρακάμψει ή ακόμα και να αντικαταστήσει την κλασική ιατρική και τις θεραπείες της.
Αλήθεια: Η ύπνωση/υπνοθεραπεία, ΔΕΝ αποτελεί ιατρική θεραπεία και σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστά την κλασική ιατρική θεραπεία ή διάγνωση. Σε πρόσφατες έρευνες σε νοσοκομεία της Ευρώπης και της Αμερικής, αποδείχτηκε ότι η ύπνωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί από την ιατρική σαν συμπληρωματική θεραπεία σε διάφορες παθήσεις κυρίως ψυχοσωματικές.

Ελπίζω ότι όλα τα παραπάνω, θα σας βοηθήσουν να αποκτήσετε μια πιο εμπεριστατωμένη άποψη για την ύπνωση, αυτός άλλωστε είναι και ο αντικειμενικός σκοπός του άρθρου αυτού! Τώρα λοιπόν που γνωρίζετε κάποια πράγματα και σας λύθηκαν κάποιες απορίες, ίσως θα είναι πιο εύκολο για εσάς να πάρετε την απόφαση να δοκιμάσετε την μοναδική εμπειρία που μπορεί να σας προσφέρει η ύπνωση!

* Το άρθρο του Κωνσταντίνου Πάππα, PhD, “Γνωρίζοντας την Ύπνωση” έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό “Emeis”.

Στο Κέντρο “Παραψυχολογίας & Μεταφυσικής” γίνονται συνεδρίες:

• Ύπνωσης
• Υπνοθεραπείας
• Μεταφυσικής Ύπνωσης
• Αναδρομών/Προδρομών

Επίσης σας προσφέρει, ολοκληρωμένα εκπαιδευτικά προγράμματα στο τομέα της Ύπνωσης, Υπνοθεραπείας και Μεταφυσικής Ύπνωσης.